Les Miserables

Medabot

dzięki za skany Smile

mi tez narobiłas ochoty na te ksiazke Smile

Zagrofans

Gdyby nie to, że już kupiony, to też właśnie nabrałabym na ten album ochoty. Wink

Więc się nie zastanawiajcie, tylko kupujcie. Smile

Ja byłam nim bardzo pozytywnie zaskoczona - jest wart swojej ceny. A te skany to zaledwie mały fragmencik. Chociaż przyznaję, ten najważniejszy. Very Happy

Shin Chan

Zagrofans

Wczoraj wyszłam z Romy z wielkim uśmiechem na twarzy. To było coś naprawdę cudownego. Byłam pod wielkim wrażeniem tego wszystkiego...gry artystów, jak śpiewali to czasami aż dech zapierało, a te ich stroje...tego, jak to wszystko było zrobione pod względem technicznym. Brakowało mi tylko Łukasza i Marcina M. ;P Zakochałam się w Romie i wiem, że to nie był mój ostatni wypad do niej. Już sobie obiecałyśmy z koleżanką, że trzeba ograniczyć melanże a częściej przyjeżdżać do Romy Smile

Shin Chan

Fan

Jak Ja wam zazdroszczę Sad

Ja osobiście nie miałam jeszcze okazji by być na takim spektaklu...
Ale z tego co tutaj czytam musi być magicznie Smile

W tym sezonie na pewno nie dam rady się pojawić,dlatego mam nadzieję że będzie kolejny sezon i pojawię się na którym ze spektakli Very Happy

co prawda widziałam londyńską wersję "LM"i nawet patrząc na to w tv to chciałam wstać i klaskać a przy scenie z barykadą lecieć i obronić Enjolrasa. Very Happy

Shin Chan

Zagrofans

Zagrofans

Shin Chan

Dawno tu nie zaglądałam, ale powiem krótko:

Łukasz w Les Mis - 100% testosteronu, prawdziwy przywódca rewolucji! Very Happy

Zagrofans

Bedzie ktoś 11.02 br. na. les mis o 15 w Romie? Lub 5.02 br. na 17 na Aladynie jr w Romie? Smile

Zagrofans

Ja bede 11.02 na Les Mis Smile

Fan

Wyczytałam że w dwutygodniku młodzieżowym "Bravo" są do wygrania zaproszenia na Nędzników.
Przybliżę więcej szczegółów później jak dostane się do pracy Very Happy

Zagrofans

Tydzień temu w piątek dowiedziałam się, że następnego dnia mam okazję, by pojechać do Warszawy. Tuż po wstaniu, jeszcze niezbyt przytomna, weszłam na stronę Teatru Muzycznego Roma i ku mojemu wielkiemu zdziwieniu zobaczyłam, że na obydwa sobotnie spektakle jest jeszcze ponad 400 wolnych miejsc! W następnej kolejności sprawdziłam obsadę – Łukasz miał się pojawić w roli Enjolras o 15. Zadzwoniłam do kas i dowiedziałam się, że bilety można kupić jedynie w Teatrze. Na szczęście mój brat cioteczny się tym zajął Smile

Ucieszyłam się przeogromnie, a muszę przyznać, że w ogóle się tego nie spodziewałam! To było dla mnie bardzo miłe zaskoczenie.

W sobotę przed 15 zajęłam swoje miejsce w rzędzie XVI i z niecierpliwością wyczekiwałam, aż wreszcie zgasną światła, a ja znów poczuję niesamowitą magię tego miejsca. Gdy tylko usłyszałam pierwsze dźwięki orkiestry, przeniosłam się do świata XIX-wiecznej Francji…

Muzyka, śpiew, gra aktorska, ruch, stroje, rekwizyty, scenografia, tła, zapachy (np. fajek z kawiarni albo prochu z barykad - to była dla mnie nowość, bo za pierwszy razem nic nie czułam)... Zachwycało mnie wszystko razem i każdy szczegół z osobna. Po raz kolejny urzekła mnie też gra świateł. Niesamowite, jak wiele można w ten sposób wyrazić. A gdy na końcu - mimo że na scenie pojawili się polegli na barykadzie – zimne białe światło, symbolizujące śmierć, zmieniło się w ciepłe żółte, jakoś tak od razu zrobiło mi się lżej, lepiej, już nie tak smutno. Do tego doszły jeszcze wszystkie wyśpiewane słowa - na początku Bo kochać całym sercem to spoglądać Bogu w twarz, a potem…

Słuchaj kiedy śpiewa lud,
Gdy przez dolinę idzie łez.
Ale to droga jest do światła
I nie milknie nigdy śpiew!
Wieczny płomień w sercach ma
Cały wyklęty ludzki ród,
A najciemniejszą przegna noc
Nowy słońca wschód!

Nacieszymy się wolnością -
Rajski ogród będzie nasz!
Przekuj miecze na lemiesze -
Żeby zbierać trzeba siać.
Kajdany opadną, przeminie cierpienie i strach!

Jeśli ktoś z Was ma płytę w domu… Włączcie to sobie. Czy nie słychać, nie czuć w tym optymizmu? Mimo że ci mężczyźni zginęli w walce, to nie żałowali swoich decyzji, nie żałowali, że podjęli takie kroki. Co więcej, wciąż wierzyli w lepsze jutro i mieli dobro w swoich sercach. Czy to nie jest piękne?

Zauważyłam kilka zmian, np. w scenie gdzie Marius śpiewa „Pusty stół i puste krzesła”. Pamiętałam, że siedzi wtedy przy stole, a w trakcie wychodzą jego przyjaciele – ci, którzy stracili życie podczas rewolucji. I tutaj takie zaskoczenie, że jest na ulicy, pomiędzy domami, i obawa: jednak nasi bohaterowie nie wyjdą? Ale wyszli. Podnieśli znicze i odchodząc - zgasili je. To było takie symboliczne, poruszające. Różnice w aranżacji też słyszałam, niekiedy bardziej, niekiedy mniej. Prawdę mówiąc, chyba bardziej podobała mi się wcześniejsza wersja, orkiestrowa. Teraz odniosłam wrażenie, że czasami muzyka była dość głośna i wtedy utrudniała mi zrozumienie artystów. Poza tym, wydaje mi się, że to wszystko było jakby szybciej. Owszem, ciekawie, bardziej energicznie i żywiołowo – jak to sam Łukasz kiedyś w „Pytaniu na śniadanie” powiedział. Jednak… dla mnie poprzednia wersja miała swój niepowtarzalny urok. Na przykład wtedy, gdy Łukasz w „Jeszcze dzień” tak wyciągał "mnieeeeee" - to świetne, piękne. Dobrze, że została płyta Smile

Znów wzruszyłam się na kilku scenach, najbardziej w II akcie. To wszystko jest tak przejmujące…! Uwielbiam teatr, a do Romy mam szczególny sentyment. Uwielbiam Nędzników i uwielbiam Łukasza w roli Enjolras. Jest doskonałym przywódcą, zdecydowanym i buntowniczym, wspierającym Mariusa i mobilizującym pozostałych mężczyzn do walki. Świetnie wciela się w odgrywaną postać, bez wątpienia pasuje do tej roli.

Dopiero teraz, za drugim razem, zwróciłam uwagę na wiele szczegółów, których moje oko nie dostrzegło rok temu. Jaki z tego wniosek? Jeden raz na Nędznikach to zdecydowanie za mało! A i dwa pozostawiają pewien niedosyt... Mam nadzieję, że uda mi się do maja jeszcze pojawić w Romie Wink

Na razie jednak jestem szczęśliwa, że mogłam zjawić się tam po raz drugi. To było niesamowite przeżycie. Mimo że siedziałam dość daleko i widziałam przed sobą głowy osób z widowni, czułam, jakbym sama uczestniczyła w tym wszystkim, co rozgrywało się na scenie. To wspaniałe, że tak można, że sztuka pozwala nam przenieść się do zupełnie innego świata, że można zrozumieć, a nawet utożsamić się z bohaterami, współodczuwać, przeżywać to wszystko samemu…

Nędznicy to piękno w czystej postaci, sztuka z najwyższej półki…

Po prostu - MISTRZOSTWO! Smile

Jeśli ktoś doczytał do końca... gratuluję i dziękuję! ( :

Fan

Ja wiem trochę spóźnienia miałam napisać o tym konkursie prędzej ale no zapomniałam.
Więc tak podsyłam artykuł tam piszę wszystko tylko zastanawia mnie jedno:Dlaczego tam jest podana data do 14.12.2012r[link widoczny dla zalogowanych]